چند وقت پیش برای خرید مانتو وارد مغازه ای در پاساژ تیراژه شدم. در بدو ورود فروشنده از من استقبال کرد و با لحنی گرم به من گفت: میتونم کمکتون کنم؟ من گفتم نه ممنون باید خودم مدل مانتوها رو ببینم و اگر پسند کردم پرو میکنم. بعد از گشتن در مغازه از یک مدل مانتو خوشم اومد. اتاق پرو ها همگی پر بودند و من مجبور شدم مدتی رو برای پرو مانتو منتظر بمونم. بالاخره نوبتم شد (اتاق پرو اصلا تهویه مناسبی نداشت). بعد از پرو کردن، وقتی از اون مانتوخوشم نیومد، رفتار فروشنده از این رو به اون رو شد و کاملا تغییر کرد. مانتو رو پس دادم و گفتم میشه اون یکی مدل رو هم که پسندیده بودم به من بدید؟ با اکراه یک مانتو دیگر رو به من دادن و این یکی هم متناسب نبود. دوباره مانتو رو پس دادم، تشکر و خداحافظی کردم و از مغازه اومدم بیرون. ولی فروشنده حتی جواب خداحافظی من رو هم نداد.
من به عنوان مشتری هیچ وظیفه و تعهدی در قبال خرید از اون فروشگاه نداشتم ولی ایشون به عنوان فروشنده در برخورد درست با من تعهد داشتند. اکثر کسب و کارها در ایران با مشکل عدم آموزش روبه رو هستند. اگر برخورد افراد به صاحبان فروشگاه ها بازخورد داده میشد، شاید فروشندگان در برخورد با مشتری احتیاط بیشتری میکردند. در همین مورد، سیستم امتیاز دهی به فروشندگان را در یک کشور خارجی دیده بودم که شاید این سیستم، عامل کنترلی برای رفتار فروشندگان باشد.
رو ,مانتو ,پرو ,فروشنده ,اون ,مدل ,به من ,بعد از ,فروشنده از ,در برخورد ,رو هم
درباره این سایت